Dialectos gregos

Historia da
lingua grega
(ver tamén: alfabeto grego)

Protogrego (c. –2000)

Micénico (c. -1600–-1100)

Grego antigo (c. –800–-300)
Dialectos:
Eolio, Arcadochipriota, Ático,
Dórico, Macedonio, Xónico

Koiné (desde c. -300)

Grego bizantino (c. -330–1453)

Grego moderno (desde 1453)
Dialectos:
Capadocio, Chipriota,
Demótico, Griko, Katharevousa,
Póntico, Tsakonio, Ievánico

Na Antigüidade, o grego antigo non constituía a lingua única, literaria e normativa que hoxe se estuda cando se len os textos de autores como Platón ou Aristófanes. Esta lingua, o xónico-ático — lingua de Atenas —, só é en efecto un dos numerosos dialectos gregos daquela presentes no mundo helenófono; é, con todo, o máis prestixioso e, sobre todo, o que máis coñecemos. O seu éxito constátase sobre todo polo feito de que o grego moderno xorde del.

Cómpre, xa que logo, representármonos o chamado grego antigo como un conxunto de dialectos máis ou menos intercomprensíbeis e máis ou menos próximos, que non necesariamente existiron á vez e que, sobre todo, non tiveron a mesma importancia nin o mesmo destino no seo desta familia lingüística.